Beaulieu River

Vandaag zijn we de Beaulieu River opgevaren naar Buckler’s Hard Yacht Harbour. Vanuit de Newtown River was de afstand ca. 8 Nm. We waren vertrokken om 9: 30 uur en kwamen om 11:00 uur ’s ochtends pas aan, omdat we in The Solent 2 knopen stroom tegen hadden. Buckler’s Hard is nu een rustig oud dorpje, dat dateert uit de 18de eeuw, van origine “Montagu Town”’genoemd door John 2nd Duke of Montagnu, die eigenaar was van de gehele Beaulieu River. Buckler’s Hard had vroeger veel scheepsbouw. Onder andere schepen voor de “Nelson vloot” zijn daar gebouwd. ‘s Middags zijn we via een zeer mooi rivierpad naar het dorpje Beaulieu (Engelse uitspraak = Bjoelie) gewandeld, waar de koeien en paarden los op straat en in parken lopen. We hebben daar het Palace House bezocht, een schitterend kasteel/landhuis met uitzicht op de Beaulieu River en een spectaculaire tuin. Dit kasteel en landgoed is sinds 1538 generaties lang eigendom van de Lord Montagu’s familie en de stijl is een mengeling van Victoriaans, Middeleeuws Gothisch en 18de eeuws. Binnen het landgoed staat een enorm klooster, Beaulieu Abbey, dat ooit het grootste klooster van Engeland is geweest. Het is ooit opgericht door King John en is door Henry VIII weer deels afgebroken. Ook is op het terrein het “National Motor Museum” gehuisvest, waar diverse oldtimers te bewonderen zijn. Daarnaast had de familie Montagnu connecties met de fimwereld en zijn daar ook de in de James Bond films gebruikte exotische auto’s en overige vervoermiddelen te bewonderen.

Newtown River

Om 9:00 uur (8:00 uur Engelse tijd) d.d. 29 juni ging de brug in Weymouth open en konden we Weymouth Marina verlaten richting Newtown River. Deze rivier ligt op Wight aan de Solent tegenover Lymington. Het was zondag dus de Firing Area bij Lulworh Cove was niet actief en zeilden wij rechtsstreeks naar St Alban’s Head, waar we door de overfalls heen moesten. De wind was ZW-5 en het was mooi zonnig weer. Bij de Needles stond er een ruwe zee. Boven windkracht 6 uit westelijke richtingen wordt deze passage ontraden. De afstand naar Newton River vanuit Weymouth is 45 Nm en we meerden om 16:30 uur af aan een vrije passantenboei. De Newtown River was voor ons nieuw en zeer verrassend vanwege het zeer fraaie en idyllische landschap.

Portland Bill en Weymouth

We zijn op de terugreis en weer in Weymouth. 's Ochtends om 7:00 uur uit Brixham vertrokken om vanwege het getij op tijd bij de "Race of Portland Bill" te zijn. Portland is een schiereiland met een scherpe landtong ver in zee, Portland Bill genaamd, waar langs de getijstroom zeer heftig is. Het ligt aan Het Kanaal tegenover de "Race of Alderney". Alderney is één van de Kanaaleilanden onder de Normandische kust van Frankrijk, waar de getijdestroom zelfs tot 8 knoop (= 15 km/uur) kan oplopen. Om de "overfalls" te vermijden, namen we de zgn. "Inshore Passage". Dit is de passage op een afstand van ca. 200 mtr. van Portland Bill, die we om 14:00 uur passeerden met een ZW-wind van 5 bft. Met deze windkracht en nog geen vol tij is het daar al een kolkende massa, vergelijkbaar met een wasmachine, en was het lastig om de boot op koers te houden. Maar met forse stroom mee zeilden we er snel voorbij. Portland heeft een zeer grote haven, die voor de pleziervaart en de Royal Navy wordt gebruikt. Bij Weymouth en Portland worden in 2012 de Olympische zeilwedstrijden gehouden, vanwege het prachtige en zeer geschikte zeilgebied. Daarnaast heeft Weymouth prachtige stranden met echt zand, hetgeen in Engeland aan de Zuidkust een bijzonderheid is.

Brixham 3

Vandaag was de weersvoorspelling ZW 5-7, ruwe zeegang, regen en slecht zicht. Niet aantrekkelijk om hiermee de “race of Portland Bill” te ronden. Dus hebben we vandaag maar het Brixham Heritage Museum bezocht, waar onder andere de historie met Nederland werd belicht. “William of Orange” (en later Koning Willem III van Engeland), getrouwd met Mary II, dochter van James II, Duke of York, kwam in 1688 vanuit Hellevoetsluis met een vloot van meer dan 500 schepen en 20.000 manschappen naar Engeland om de Engelsen te bevrijden van het katholicisme op verzoek van protestants getrouwe Royalisten. In eerste instantie was het de bedoeling om in Oost Engeland te landen, maar door de sterke noordelijke winden kwam de vloot in Brixham terecht waar ze met open armen werden ontvangen. Er is in het museum een aparte “Oranjehoek” ingericht, waar ook portretten van Koningin Beatrix, Prins Claus, Alexander en Maxima te bewonderen zijn en bij de haven staat een standbeeld van “William of Orange” met aan de zijkant de Nederlandse tekst: “Engelands vrijheid door Oranje hersteld”. Overigens komt Hellevoetsluis in Brixham op meerdere plekken voor, want de visserij van Brixham heeft kennelijk de oude vissersvloot van Hellevoetsluis/Stellendam overgenomen, wat te zien is aan de benaming van de vissersschepen. Daarna hebben we een busreis gemaakt via Torbay naar New Abbot. Morgen gaan we terug richting Weymouth.

Brixham 2

Vandaag een rustdag in Brixham en hebben we Berry Head bezocht via het “South Coast Path”. Berry Head is een hoge klif, waarop nog twee ruines staan van een fort: “Northern and Southern Fort”. Deze beschermde in het verleden de Engelse vloot, gelegen in de baai Torbay, ten tijde van een oorlog. Berry Head is nu een natuurreservaat en op de kliffen beneden het “Southern Fort” huist één van de grootste kolonie “Guillemots” (Zeekoeten) van de Engelse ZW-kust. Daarna hebben we rondgewandeld in het gezellige Brixham, waar een piratenfestival was georganiseerd met muziek en verklede piraten.

Plymouth en Brixham

We zijn gisteren een dag in Plymouth gebleven en hebben daar het National Marine Aquarium bekeken. Enorme aquaria, waarin een toaalbeeld van het zeeleven van de Middelandse zee en de ZW-kust van Engeland te zien is. Daarna hebben we met een ferry de overkant van Plymouth “Mount Batten” bezocht, een fortificatie op een zeer hoge rots. Na een avondwandeling langs de boulevard van Plymouth maakten we op de terugweg kennis met de bemanning van een Nederlandse “kabellegger”, die ook in Sutton Harbour lag. Zij kwamen uit Den Helder en nodigden ons uit op hun schip voor een kop koffie. Zij hadden een opdracht gekregen van de Royal Navy om sonarkabels voor Engelse onderzeeërs neer te leggen, in de eerste instantie voor 6 weken maar zij vertoefden er nu al 6 jaar. Vandaag zijn we om 8:30 uur vertrokken uit Plymouth naar Brixham. Er stond een ZW-wind van 6 Bft. We hadden zowel de wind als de stroom mee. Er stonden bij Plymouth 3 meter hoge golven en we surfden soms met snelheden van meer dan 10 knopen de golven af. Om 14:00 uur kwamen we in Brixham aan, waar we, overigens op beleefde wijze, ontvangen werden door de Engelse waterpolitie, die controleerde of we geen terroristen waren. Dit vanwege het Engelse anti-terroristenbeleid. Brixham is een schilderachtig oud vissersplaatsje, dat ook nu nog floreert als vissershaven, inclusief een visafslag, en gelegen is in de baai Torbay, waar ook de plaats Torquay aan ligt, die we vorig jaar hebben bezocht. Torbay wordt door de Engelsen gezien als de Engelse Riviera, waar inderdaad enorme witte “strijkijzers” te zien zijn, die meer dan 30 "gallon" brandstof per uur verslinden.

Plymouth

We zijn om 8:00 uur vertrokken en op weg naar Plymouth. Er was nauwelijks wind en voeren op grootzeil met de motor bij. De afstand is 43 Nm en we hadden één knoop stroom mee. Zo kwamen we om 15:00 uur bij Plymouth aan. Plymouth ligt aan de rivier de Plym in het Britse graafschap Devon. Het is een belangrijke havenstad en een toeristische trekpleister. Plymouth heeft één van de grootste en mooiste natuurlijke havens van de wereld, de Plymouth Sound. Vanuit deze haven vertrok op 16 september 1620 de Mayflower met aan boord onder anderen 40 “dissenters”. Deze om hun geloof vervolgde sectarische protestanten stichtten na aankomst in Amerika de Plymouth Colony. Eveneens in de Plymouth Sound ligt Drake's Island, waarvandaan Sir Francis Drake in 1577 vertrok voor zijn reis rond de wereld. Zowel in de Tweede Wereldoorlog als nu is er een belangrijke marinebasis gevestigd, al zijn zowel basis als stadscentrum vernietigd door de Duitse luchtmacht in 1941. Plymouth heeft verschillenden jachthavens. Wij zijn in Sutton Harbour gaan liggen vlakbij het oude district Barbican van Plymouth. Negen mijl Zuid-West van Plymouth ligt Eddystone Rocks, een groep rotsen, waarop de vuurtoren Eddystone Lighthouse staat. De voormalige vuurtoren is afgebroken en is als toeristische attractie weer opgebouwd op de boulevard van Plymouth. Dan is er nog de Plymouth Gin, die gepatenteerd is en alleen in Plymouth mag worden gebrouwen en niet te vergeten de exorbitant hoge tarieven voor een passantenligplaats.

Helford River

De wind- voorspelling is ZW 5-6 en later mogelijk ZW 7. Gelukkig vandaag geen regen en de zon schijnt zelfs. Zo zijn we met één rif in het grootzeil en met een verkleinde fok om 9:45 uur vertrokken richting de Helford River. Deze ligt 7,5 NM ten westen van Falmouth. Het laatste stuk kregen we de wind echter pal tegen en voeren we kruisend de monding van de Helford River in. Naarmate we de rivier naderde, nam de wind inderdaad toe tot een 7 Bft, zodat we met harde wind de Helford River opvoeren om daar een mooring op te pikken, want een jachthaven met steigers is daar niet aanwezig. Het vastleggen aan de mooring was nog een fikse klus, vanwege de vlagerige harde wind, maar nadat we vastlagen, konden we achter de buiskap en uit de wind van het stralende zonnetje genieten. Aan de River Helford ligt het schilderachtige plaatsje Helford met fraaie cottages, één postkantoortje annex winkeltje en één restaurant. Het is een schitterend natuurgebied en veel Engelsen brengen hier hun vakantie en weekends door. Vorig jaar hebben we het plaatsje Helford en omgeving uitvoerig bekeken en zo bleven we vandaag op de boot om van daaruit van de mooie omgeving te genieten. Althans dat dachten we. Een Engels jacht dat achter ons lag, kreeg bij het weggaan ruzie met zijn “mooring” vanwege de harde wind. Hij voer met “mooring” en al bijna bij ons naar binnen. Pas pal naast onze boot lukte het hem om van de boei los te komen. Door die manoeuvre was zijn boei zodanig verplaatst dat deze meer naast en onder dan achter onze boot lag. Gelukkig redde de havenmeester ons hiervan door een verderop gelegen boei van een “local” aan te bieden.

Malpas en Truro

Vandaag weer een grijze dag met af en toe motregen. We zijn met een kleine Ferry de River Fal opgegaan richting het stadje Truro. Truro ligt aan het begin van de River Fal en valt bij eb volledig droog. Het was vanaf Falmouth een uur varen en we genoten ondanks de regen van de schitterende natuur. Vanuit de Ferry hadden we een prachtig mooi zicht op de zeer dicht begroeide hellingen van beide rivieroevers. Halverwege de tocht lag aan een mooring een oud motorschip, de Windsor Castle, waar nu geen werk meer voor is, maar in het verleden in de veerdienst werd gebruikt. Het schip wordt nu als een soort museumstuk goed onderhouden. De Ferry kon niet verder dan het plaatsje Malpas de rivier opkomen, vanwege het tij en het laatste stukje zijn we dan ook met de dubbeldekkerbus naar Truro gegaan. Truro is een gezellige drukke plaats met een schitterende kathedraal, die we dan ook van binnen bewonderd hebben. Na nog een Cornish pasteitje en een echte Cornish icecream genuttigd te hebben, zijn we weer met de Ferry naar Falmouth afgereisd, waar we met een Engelsman uit Rye (nabij Dover), die ook op vakantie was met zijn caravan, aan de praat raakte en die beweerde dat het weer in Engeland rond de langste dag meestal niet bijzonder was, maar dat wisten wij natuurlijk ook al lang. Morgen vertrekken we naar de River Helford.